BCOM é un dispositivo de baixo consumo baseado en blockchain que permite a identificación e seguimento de elementos físicos e / ou persoas en múltiples escenarios.

O seu factor de forma pode ser o dunha tarxeta como as bancarias ou as de transporte actuais, un wearable para facilitar a usabilidade no caso de determinados colectivos (e.g., menores, persoas maiores ou persoas con diversidade funcional), unha caixa ruggerizada para escenarios suxeitos a condicións ambientais agresivas (e.g., contornas industrial) ou o propio teléfono móbil.

BCOM soporta o uso de diferentes tipos de blockchain (pública, privada ou federada) para realizar a consulta e transferencia da información recollida de forma inmutable, descentralizada, aberta, segura e confiable entre os diversos e heteroxéneos axentes implicados na información obtida: xestores de infraestruturas críticas (e.g., hospitais, transporte público), pacientes, pasaxeiros, aseguradores, parentes dun dependente, empresas de marketing xeolocalizado, xestor de superficies comerciais … Do mesmo xeito, BCOM permite o uso de smart contracts para automatizar a realización de accións no caso de que se produzan uns eventos determinados.

Un exemplo que ilustra o uso de BCOM é o caso da identificación e seguimento dun usuario dependente nun hospital. Nese caso é interesante saber cando esa persoa entrou e saíu do centro médico. Supoñendo que se realizou previamente un proceso de asociación da información persoal do usuario (e.g., identificación) ao dispositivo BCOM, dito usuario procedería como se fai hoxe, achegaría o dispositivo BCOM a un lector de identificación. O dispositivo BCOM, que ata entón estaría nun modo de consumo ultra-baixo, emitiría un identificador que sería recoñecido polo lector de identificación e logo activaría un módulo que comezaría a comunicarse periodicamente co dispositivo colocado no hospital para indicar a presenza do usuario. Deste xeito, mentres o usuario está dentro do hospital, o dispositivo BCOM seguiría informando da súa presenza, pero, no momento en que o usuario  estea a certa distancia, a comunicación cesaría, recoñecendo entón a saída.

A información recollida pode transmitirse en tempo real ou case en tempo real a un sistema de control remoto para que poida ser filtrado, procesado e posto a disposición dos usuarios externos potenciais  (coidador) ou aplicacións externas do paciente (e.g., aplicación que controla a xestión de citas médicas dun hospital ou unha aplicación que permita o guiado a través dunha ruta accesible ata o lugar da cita).